"Ο βασιλεύς των Αλβανών είχε χαρίσει εις τον Μέγαν Αλέξανδρον ζεύγος κυνών".
Η παρακάτω επιστολή μας εστάλη από τον εκδότη του περιοδικού «Βλέμμα» και αφορά - όπως αποδεικνύεται εμπεριστατωμένα και ολοκληρωμένα,- την παραποίηση ιστορικών στοιχείων από κάποιους επιτήδειους οι οποίοι κατάφεραν να δημιουργήσουν την λανθασμένη και επικίνδυνη άποψη περί της καταγωγής των Μολοτικών κυνών αλλά και την καταγωγή του Μεγάλου Αλεξάνδρου και τελικά της Ιστορίας μας. Αυτή η παραποίηση έφτασε μέσω των διαφόρων δημοσιεύσεων αρχικά από μια παραποιημένη καταγραφή του Πλίνιου, στο άρθρο του Αρχαιολόγου Μαρινάτου και από αυτόν στην δική μας ιστοσελίδα. Όμως η αλήθεια δεν μπορεί και δεν πρέπει να παραποιείτε και ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι που την γνωρίζουν και με χαρά δημοσιεύουμε, διότι μέσω αυτής αποκαθίσταται η ιστορική αλήθεια και αποδίδεται με τον καταλληλότερο τρόπο η πραγματικότητα. Ευχαριστούμε εκ των προτέρων τον κ. Κοσμόπουλο και ελπίζουμε να έχουμε συνεχώς την επιστημονική συμβολή του και σε αυτή τη θέση.    
Αγαπητέ κύριε Γενειατάκη
Με αφορμή τα όσα διάβασα στην ιστοσελίδα σας, σχετικά με τις απόψεις του αρχαιολόγου Μαρινάτου που αφορούν τον Ελληνικό Ποιμενικό ή «Μολοσσό» σκύλο, σας στέλνω τα σχόλιά μου.
Στην ιστοσελίδα σας αναφέρεται ένα επεισόδιο κατά το οποίο ο βασιλιάς Πύρρος, μετά την μάχη στον Ινδό ποταμό, χάρισε στον νικητή Αλέξανδρο δύο «Αλβανούς» κύνες, εκ των οποίων τον έναν ο Αλέξανδρος τον σκότωσε επειδή δείλιασε και τον άλλο τον κράτησε διότι κατέβαλε ένα λιοντάρι και έναν ελέφαντα.!!!
Αυτήν την άποψη την έχω διαβάσει αρκετές φορές σε ξένα συγγράμματα, αλλά δυστυχώς και σε Ελληνικά. Το συμβάν αποδίδεται στον αρχαίο Ρωμαίο συγγραφέα Πλίνιο (70 μ.Χ.), ο οποίος όμως δεν θεωρείται από την παγκόσμια ιστορική κοινότητα ως αξιόπιστος διότι οι πηγές στις οποίες βασίζεται είναι κατά κανόνα μυθεύματα ή λαϊκές δοξασίες της εποχής του, ενώ ο ίδιος έζησε τουλάχιστον 300 χρόνια μετά τον Αλέξανδρο, τις δε πηγές του τις κωδικοποιούν σήμερα ως «φευδοκαλλισθένης».
Η αλήθεια είναι ότι ο Πλίνιος, στο βιβλίο του «Natyralis Hystoria (libro VIII, cap. 4)» λέει χαρακτηριστικά ότι τα σκυλιά ήτανε «Indiam petenti» και φυσικά όχι Αλβανικά σκυλιά. Επίσης,  ότι τα ζώα χαρίστηκαν στον Αλέξανδρο από τον Ινδό βασιλέα Πώρο.
Τώρα, πως το ω (Πώρος) έγινε υ (Πύρρος), πως ο Αλέξανδρος του 330 π.Χ. αναγνωρίζει την λέξη Αλβανός, που για πρώτη φορά στην παγκόσμια βιβλιογραφία αναφέρεται από την Άννα Κομνηνού (1120 μ. Χ.) στο βιβλίο της «Αλεξιάδα» και πώς ο μαθητής του Αριστοτέλη που κατήργησε τις θηριομαχίες στην Ασία εφαρμόζοντας νόμο του Κοινού των Θεσσαλών(πολ.5.49) τις παρακολουθεί,   είναι μία ολόκληρη ιστορία. 
Συγκεκριμένα, από τα μέσα του 18ου αιώνα μ. Χ. αρχίζει να αναπτύσσεται στην γειτονική μας χώρα ο Αλβανικός Εθνικισμός, τον οποίο οι Αυστριακοί της εποχής, αλλά κυρίως οι Ιταλοί, καλλιεργούν εις βάρος της Ελλάδος επειδή είχαν βλέψεις στην Αλβανία και Βόρρειο Ήπειρο. Τώρα κατά πόσο οι άνθρωποι αυτοί ήσαν Αλβανοί Εθνικιστές, αφού έφθασαν στο σημείο στις 16 Απριλίου του 1939, να προσφέρουν το στέμμα του Σκεντέρμπεη στον Βίκτωρα Εμμανουήλ τον Γ', ο οποίος ύστερα από τους τίτλους του βασιλιά της Ιταλίας και του αυτοκράτορα της Αιθιοπίας, έπαιρνε και τον τίτλο του βασιλιά της Αλβανίας ας απασχολήσει εκείνους πού θέλουν αυτόν το τίτλο. (δείτε λεπτομέρειες στην παρακάτω θέση http://www.american-bulldog.com/molossus_myth.htm)
Τον Νοέμβριο του 1974 (ημερομηνία της ενασχόλησής μου με το θέμα), δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Εθνικός Κήρυξ» της Νέας Υόρκης ότι κατατέθηκε σε γνωστό πανεπιστήμιο των Ηνωμένων Πολιτειών επιστημονική διατριβή με τον τίτλο «Αλέξανδρος ο Μέγας, ο πρώτος Αλβανός βασιλεύς»!!!. Στην διατριβή αυτή περιείχετο και το επεισόδιο του Αλεξάνδρου με τους «Αλβανούς» κύνες, στο οποίο αναφέρετε καί ο κ. Μαρινάτος. Η αντίδραση της Ελληνικής κοινότητας των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν άμεση και από την έρευνα που ακολούθησε αποδείχτηκε ότι οι πηγές της διατριβής ήταν: 
α) διπλωματική ανταπόκριση  του Αβδούλ βέη Φράσερι, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Βασιρέτ» της Κων/λης στις 7 Απριλίου 1878.
β) δύο ανταποκρίσεις από τα Γιάννενα, με ημερομηνία 12 και 19 Απριλίου, ανώνυμες, που καταχωρήθηκαν στην εφημερίδα «Messager de Wien» με τον τίτλο «Αλβανία», στις 18 Μαϊου 1878.
Οι παλιές αυτές ανταποκρίσεις είχαν «συντηρηθεί» κατά την δεκαετία του 1930, επειδή χρηματοδοτούνταν από το Υπουργείο Εξωτερικών της τότε Ιταλικής φασιστικής κυβέρνησης.
Ύστερα από τον θόρυβο που δημιουργήθηκε η δήθεν επιστημονική διατριβή απεσύρθη και το θέμα ξεχάστηκε. Πλην όμως  φαίνεται ότι τις παραπάνω αντιλήψεις περί «Αλβανών» κυνών τις αποδέχτηκαν αβίαστα και Έλληνες, προκειμένου να εξηγήσουν την καταγωγή του Ελληνικού σκύλου.
Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι εάν επισκεφτείτε ιστοσελίδες που αφορούν βραχυκέφαλους κύνες της Κεντρικής Ασίας ή τον Ποιμενικό του Καυκάσου θα δείτε ότι το επεισόδιο της δωρεάς των «Αλβανικών» σκύλων και της επικράτισης του ενός από αυτούς σε λιοντάρι και ελέφαντα (δηλαδή το ίδιο επεισόδιο) αφορά όχι τον Αλέξανδρο αλλά τον Κύρο τον Μέγα, ιδρυτή της δυναστείας των Σασσανιδών, καθώς και τον Μυθριδάτη, βασιλιά του Πόντου, αντίστοιχα.
Έτσι λοιπόν, αυτό το επεισόδιο χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα δυστυχώς από «Έλληνες» που αποκαλούν τους εαυτούς τους «κυνόφιλους», προκειμένου να πουλήσουνε κουτάβια του Εθνικού μας σκύλου.
Αυτοί λοιπόν οι «κύριοι», οι οποίοι μάλιστα δηλώνουν «αντίμπασουρακικοί» προκειμένου να πουλήσουν την πραμάτεια τους και αφού, όπως έχω προσωπική γνώση, αγνοούν τους όρους ζυγωματικό, γομφίος, προγόμφιος, πελματοβάμων, ημιπελματοβάμων, πλασσάρουν ένα πράγμα στον υποψήφιο αγοραστή «ΑΓΟΡΑΖΕΙΣ ΤΟΝ ΣΚΥΛΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ».
Την πραγματική ιστορία του Ελληνικού Μολοττικού κύνα μπορείτε να την διαβάσετε στην διεύθυνση www.cynopedia.com και στα άρθρα «Οι περιπέτειες της λέξης Μολοσσός» και «Η εξέλιξη των βραχυκεφάλων-Μολοσσοϊδών»
Κύριε Γενειατάκη, σας παρακαλώ να με συγχωρήσετε για το οργισμένο μου ύφος, αλλά έχω βαρεθεί όταν μιλάμε για τον canis familiaris να μην αναφερόμαστε στο πως αυτό το θαύμα της φύσης πρέπει να στέκεται, να περπατά, να τρέχει και τι του οφείλουμε, αλλά να προβάλλουμε δήθεν ιστορικά στοιχεία που αφορούν τον Αλέξανδρο, τον Βίσμαρκ, τον Τσάρο Αλέξανδρο κ.α.
Τέλος σας δηλώνω ότι θεωρώ την πατριδοκαπηλία  ταυτόσημη με την Εθνική προδοσία.
                                                                                    Ευχαριστώ
Περικλής Κοσμόπουλος
Bioelectrical Engineer Βιβλιογραφία.
Αλέξανδρος Παπαδόπουλος «Ο Αλβανικός Εθνικισμός και ο Οικουμενικός Ελληνισμός», εκδόσεις «Νέα σύνορα Λιβάνη»
Mario Zacchi, «Il Molosso», εκδόσεις «Calderini»
Αναστ. Τσακνάκης, «Ιστορία της Ελληνικής Κτηνιατρικής, Θεσσαλονίκη 1994
Περιοδικό «Το Βλέμμα»