ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΚΡΗΤΙΚΟΥ ΙΧΝΗΛΑΤΗ.
Το όμορφο αυτό παραμύθι (γιατί με παραμύθι μοιάζει) του Κρητικού Ιχνηλάτη, δεν είναι μια πρόσφατη ιστορία, ούτε είναι μια τωρινή επινόηση κάποιων κυνοφίλων. Ξεκινά από πολύ παλιά, σκεφτείτε αυτό που γράφει ο Οβίδιος «ότι δεν εννοείτο αγέλη κυνηγετικών σκύλων χωρίς ένα καλό Κρητικό σκυλί». Η τύχη να έχει κάποιος στην αγέλη του ένα καλό Κρητικό σκυλί ήταν μεγάλη υπόθεση. Άρα μπορώ να συμπεράνω (κάπως αυθαίρετα) ότι η εύρεση ενός τέτοιου σκύλου θα ήταν σχετικά δύσκολη και τότε. Ακούγεται λογικό αν σκεφτούμε την δυσκολία στο να βρεις και να μεταφέρεις στην Ηπειρωτική Ελλάδα ένα άξιο κυνηγόσκυλο. Επίσης φαίνεται λογικός ο θαυμασμός για τα Κρητικά σκυλιά, εφόσον εκείνη τη εποχή ήταν από τα πιο γνωστά σκυλιά όχι μόνο στην Ηπειρωτική Ελλάδα αλλά και γενικότερα στην Μεσόγειο εξαιτίας των εμπορικών δραστηριοτήτων των Κρητών.
Άρα η αναζήτηση του Κρητικού σκύλου (ιχνηλάτη) υπήρχε και τότε, γιατί πώς αλλιώς θα αποτελούσαν αντικείμενο εμπορικών συναλλαγών αν δεν είχαν μεγάλη αξία και αν αυτή δεν ήταν διαδεδομένη. Αυτό ίσως να εξηγεί και την μυστικότητα που υπήρχε και υπάρχει γύρω από την ύπαρξη του. «Ποιός έχει ένα θησαυρό και λέει πού τον κρύβει». Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε ένα ικανό κυνηγόσκυλο το οποίο όλοι το θέλουν για την κυνηγετική του δεινότητα. Για λόγους λατρευτικούς δεν φαίνεται να το ζητούσαν άρα δεν ευσταθεί η θεωρία, εφόσον οι Κρήτες δεν λάτρευαν το σκυλί ούτε ως θεότητα αλλά ούτε φαίνεται να του είχαν αποδώσει υπερφυσικές ιδιότητες. Το σίγουρο είναι ότι του απέδιδαν τιμές και το έθαβαν μαζί με τα αγαπημένα λατρευτικά τους αντικείμενα, πιστεύοντας ότι κάποια στιγμή η μάνα Γη θα το αποδώσει και πάλι στους ανθρώπους.
Η κυνηγετική τακτική και σήμερα του Κρητικού Ιχνηλάτη είναι η ιχνηλασία την οποία εφαρμόζει αρκετές φορές και ανάλογα με τις συνθήκες και με τον ανεμιστό τρόπο. Δηλαδή, ερευνά το χώρο και τους θάμνους με την όσφρηση αλλά μέσω του αέρα. Αυτό έχει οδηγήσει αρκετούς από την Ηπειρωτική Ελλάδα να θεωρούν ότι ο Κρητικός Ιχνηλάτης συμπεριφέρεται και ώς σκύλος δείκτης. Απλώς είναι μιά παρερμηνία της προσαρμογής του σκύλου μας στο ξηρό περιβάλλον της Κρήτης. Η ιχνηλασία είναι η γνωστή τακτική που χρησιμοποιούν όλοι οι Ιχνηλάτες, αλλά με συνοπτικές διαδικασίες θα λέγαμε. Χωρίς χάσιμο χρόνου στη βοσκή και χωρίς καθυστέρηση στα ψέματα. Ενώ ανεμιστά έχουμε ακόμα μια συνοπτικότερη διαδικάσία προκειμένου να βρεθεί το θήραμα του οποίου τα ίχνη έχουν εξατμιστεί εξαιτίας της υψηλής θερμοκρασίας και του βραχώδους εδάφους αλλά που ο ιχνηλάτης μας γνωρίζει ότι κάπου τριγύρω βρίσκεται. Είτε έτσι είτε αλλιώς δέν πρόκειται ούτε για σκυλί δείκτη, ούτε για σκυλί ευκαιριακό, ούτε για σκύλο δρόμωνα, πρόκειται για ιχνηλάτη γνήσιο αλλά στην πρωταρχική του μορφή. Κατά την γνώμη μου αυτήν τη μορφή που επέτρεψε την δημιουργία στις χιλιετίες των υπόλοιπων Ιχνηλατικών φυλών.
Όσο για τις Ιχνηλατικές του ιδιότητες μπορούμε να το συμπεράνουμε όχι μόνο από τα σημερινά ευρήματα που τον δείχνουν να κυνηγά τον Αίγαγρο αλλά και από την προτροπή του Ξενοφώντα «Όσο για το χοίρο τον άγριο αποκτήστε σκυλιά Ινδικά, Κρητικά,....» Άρα η ικανότητα του στην Ιχνηλασία είναι πέραν πάσης αμφιβολίας. Ο ίδιος λόγος που ωθούσε τους Αρχαίους Κρήτες και μετέπειτα τους Έλληνες να θέλουν να αποκτήσουν ένα καλό Κρητικό σκυλί, ο ίδιος λόγος παρακίνησε και τον αείμνηστο αρχαιολόγο κ. Σπ. Μαρινάτο ώστε να προσπαθήσει να περιγράψει αρχικά τον Κρητικό σκύλο και στην συνέχεια να παρακινήσει τους κυνηγούς - κυνόφιλους για την δημιουργία συλλόγου με σκοπό την διάσωση του Κρητικού Ιχνηλάτη, ώστε να διασωθεί και καλλιεργηθεί το πανάρχαιο αυτό στολίδι της Κρήτης. Ακούγεται απίστευτο αλλά και σε μένα φαντάζει ακόμα παράξενα αυτή η προσπάθεια για τον σκύλο μας. Ήταν σα να ψάχναμε κάτι το αόρατο, τον γνωρίζαμε μόνο σε αρχαιολογικά ευρύματα και ιστορικές αναφορές και όσοι τον χρησιμοποιούσαμε ξέραμε και μιλούσαμε για τον ντόπιο σκύλο (ενοώντας τον αυτόχθονα και όχι τον νώθο). Συγχρόνως αναζητούσαμε ένα καλό ντόπιο σκυλί από τους κτηνοτρόφους το οποίο ακούγαμε για τις ιδιότητες του, αλλά ποτέ δέν το βλέπαμε. Ψάχναμε κάτι σαν μια επιθυμία η οποία ποτέ δεν πραγματοποιείτε γιατί πάντα κάτι άλλο μας εμποδίζει. Ορθώς λοιπόν ο αείμνηστος Δρ.Στ. Μπασουράκος τον αποκάλεσε Φοίνικα.
Στιγμιότυπο από την πρώτη επισκεψη του Δρ. Στ Μπασουράκου στην Κρήτη για να δεί και να μελετήσει για πρώτη φορά από κοντά τον Κρητικό Ιχνηλάτη. Η πρώτη αυτή επαφή έγινε στην αυλή του σπιτιού μου στην περιοχή Καμάρα Καλαμαύκας στην Ιεράπετρα. Στην συγκέντωση αυτή παρευρέθησαν 30 κυνόφιλοι-κυνηγοί οι οποίοι έφεραν μαζί τους 29 σκυλιά από τα οποία αξιολογήθηκαν τα πρώτα 15 ως αντιπροσωπευτικά και με αυτά ξενινήσαμε τα πρώτα ζευγαρώματα. Στην φωτογραφία διακρίνονται ο Δρ. Στ Μπασουράκος ενώ συζητά με μιά νέα φοιτήτρια της κτηνιατρικής σχολής της θεσσαλονίκης, όρθιος είναι ο αδελφός μου Γενειατάκης Ιωάννης, και καθιστός δίπλα του ο δάσκαλος και κυνηγός Μανώλης Φραγκούλης. Αυτή ήταν η αρχή για να δημιουργηθεί ο πρώτος ενεργός πυρήνας που δημιούργησε τις σχέσεις μεταξύ ιδιοκτητών Κρητικών Ιχνηλατών και έσπασε αυτή η απομόνωση που δημιουργούσε προβλήματα στην επαφή και στα ζευγαρώματα μεταξύ τών σκυλιών αλλά απομυθοποίησε και την από χρόνια δυσπιστία και προκατάληψη για την δημοσιοποίηση των ιδιοκτητών τέτοιων σκύλων αλλά και των σκύλων τους.
Χρειάστηκε να περάσουν από την εποχή Μαρινάτου 54 ολόκληρα χρόνια (1933-1987) (για την μελέτη Μαρινάτου πατήστε εδώ) ώστε μια ομάδα συμπολιτών μας να ευαισθητοποιηθούν και να δημιουργήσουν ένα σύλλογο για την ανάδειξη, προστασία και διάσωση της πανίδας της Κρήτης. Ο σύλλογος αυτός ονομάστηκε «Παγκρήτιος Σύνδεσμος Προστασίας και Διάσωσης της Ιθαγενούς Πανίδας» (ΠΑ.ΣΥ.Π.Δ.Ι.Π). Αυτός ο σύλλογος ήταν ο επόμενος κρίκος στην αλυσίδα της προσπάθειας για τον Κρητικό Ιχνηλάτη. Σκοπός του δεν ήταν μόνο η διάσωση του Κρητικού Ιχνηλάτη αλλά και αυτή του Κρητικού Αλόγου (γιοργαλίδικο), του Γερακιού της Ελεονόρας (Βαρβάκι), του Κρι-κρί (Αίγαγρου) και γενικότερα της πανίδας που απαντάτε σχεδόν αποκλειστικά στην Κρήτη. Μέλη του ήταν όχι μόνο ιδιοκτήτες τέτοιων ζώων αλλά και άνθρωποι των γραμμάτων και της διανόησης, καλλιτέχνες, επιστήμονες, φυσιολάτρες και μέλη, εκτός Κρήτης.
Πρώτος πρόεδρος αυτού του Συλλόγου ήταν ο τέως κτηνίατρος και επιθεωρητής κτηνιατρικής Κρήτης κ. Καραβαλάκης Ιωάννης από το Οροπέδιο Λασηθίου, αντιπρόεδρος ο αρχαιολόγος κ. Παναγιωτάκης Νικόλαος ιδιοκτήτης Κρητικών αλόγων και εκτροφέας από την Βόνη Ηρακλείου, γραμματέας ο Γενειατάκης Ευάγγελος, οπτικός και κυνοτρόφος (Κρητικών Ιχνηλατών) από την Καλαμαύκα Ιεράπετρας, ταμίας ο κ.Σταμάτης Καδεμλής από το Ηράκλειο και μέλη ο Ανδριανάκης Πέτρος από τα Χανιά και ο κ. Γιουλούντας Ιωάννης από το Ρέθυμνο, ιδιοκτήτες Κρητικών αλόγων.
Από την αρχή της λειτουργίας του συλλόγου, η προσπάθεια επικεντρώθηκε στην ανάδειξη της ιδιαιτερότητας της Κρητικής πανίδας με επιστολές σε διάφορους φορείς και προπάντων στο Υπουργείο Γεωργίας αλλά και στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης (για την χρήση του σκύλου), που δυστηχώς αγνόησαν παντελώς και όχι μόνο δέν απάντησαν, αλλά δέν βρέθηκε ούτε ένας υπάλληλος από αυτούς που παρέλαβαν τις επιστολές που έστω από ανθρωπιά να κάνει ένα τηλεφώνημα, έτσι, για να δικαιολογηθεί. Συγχρόνως απευθυνθήκαμε στην Πανεπιστημιακή κοινότητα για να βρούμε συμπαραστάτες στην προσπάθεια μας να προσδιορήσουμε μορφολογικά τις δύο φυλές αρχικά, από τις οποίες υπήρχαν ήδη αρκετά άτομα και είχε γίνει μια καταγραφή των υπαρχόντων ατόμων σε όλη την Κρήτη. Για το μέν Κρητικό άλογο από τον αντιπρόεδρο κ. Παναγιωτάκη Νίκο, για τον δε σκύλο από τον γραμματέα κ. Γενειατάκη Ευάγγελο.

Απο την αρχή της σύστασης του συλλόγου, δημιουργήσαμε αυτό το δελτίο καταγραφής για τους Κρητικούς Ιχνηλάτες προκειμένου να συλλέξουμε πληροφορίες για την μορφολογία των υπαρχόντων σκύλων ώστε να δούμε σε πιά κατάσταση βρισκόταν η φυλή. Στη συνέχεια προτείναμε και δημιουργήσαμε μιά κάρτα εγγραφής και κατά κάποιο τρόπο πιστοποίησης του εγγεγραμένου Κρητικού Ιχνηλάτη για την αναγνώριση του.

Σε αυτή μας την έκληση ανταποκρίθηκε ο καθηγητής Κτηνιατρικής του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Μενεγάτος ο οποίος κατέβηκε στην Κρήτη για την μελέτη του Κρητικού αλόγου. Για τον σκύλο και εφόσον η κατάσταση εδώ έδειχνε να είναι πιό οργανωμένη απευθυνθήκαμε στην οργανωμένη κυνοφιλία. Ήδη ο γράφων, γραμματέας του συλλόγου, είχα ενημερώσει με επιστολές μου από το 1990 τον Δρ. Στ. Μπασουράκο γνωστό κυνολόγο-κτηνίατρο και ιδρυτή του Ελληνικού Κυνολογικού Οργανισμού (ΕΚΟ) και το Δ/Σ του (ΚΟΕ) κυνολογικού οργανισμού Ελλάδος. Μαζί με τις επιστολές είχα στείλει και από μερικές δεκάδες φωτοφραφίες των σκυλιών που είχαν μαζευτεί μέχρι τότε με επεξηγήσεις και σωματομετρήσεις, και με την έκληση για συμπαράσταση στην προσπάθεια μας. Για τον ΕΚΟ τα στοιχεία τα έστειλα ταχυδρομικά ενώ στον ΚΟΕ τα παρέδωσα στον Πρόεδρο του νεοσυσταθέντος τότε (Κ.Ο.Κ) Κυνοφιλικού Ομίλου Κρήτης με σκοπό να παραδωθούν στο Δ/Σ του ΚΟΕ εφόσον τότε ο σύλλογος είχε ώς πρωταρχικό σκοπό την διάσωση του Κρητικού Ιχνηλάτη.
Αυτή η μικρή εφημερίδα σε φωτοτυπία ήταν το μέσο επικοινωνίας των μελλών του ΠΑΣΥΠΔΙΠ με το Δ/Σ στην οποία σημοσιεύονταν όλες οι δραστηριότητες του συλλόγου αλλά και μεσω αυτής γινόταν η πληροφόριση για την προσπάθεια μας, για την διεξαγωγή ιππικών αγώνων και εκθέσεων μορφολογίας. Δυστυχώς και αυτή η προσπάθεια έμελε να ατονίση εξαιτίας της αδιαφορίας μας. Ελάχιστα μέλη συνέχιζαν να στηρίζουν το σύλλογο με τις εισφορές τους αλλά και οι κρατικές υπηρεσίες στις οποίες απευθυνθήκαμε, αγνόησαν παντελώς τις εκκλήσεις μας. Φανταστείτε ότι από το 1995 το Υπουργείο Γεωργίας είχε ενημερωθεί για την μελέτη του κρητικού ιχνηλάτη και είχε ζητηθεί να τον καταχωρήσουν ώς υπάρχουσα φυλή στον εθνικό κατάλογο (ο οποίος ποτέ δεν δημιουργήθηκε) όπως επίσης είχε ζητηθεί η οικονομική συμβολή του κράτους για την υποστήριξη της προσπάθειας, αλλά μάταια. Έτσι μαζί με την έκδοση μας έσβησε και η νεότερη προσπάθεια ευαισθητοποίησης της πολιτείας για μέρος του εθνικού μας ζωοτεχνικού κεφαλαίου.Ελπίζουμε ότι με την πάροδο των ετών και με την αλλάγή προσώπων στις διάφορες υπηρεσίες να βρεθούν άνθρωποι με ευαισθησίες ώστε επιτέλους να κατανοήσουν την αναγκαιότητα διάσωσης της ζωντανής ιστορίας του τόπου μας. Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα ρομαντικοί Κρήτες που με δικά τους έξοδα διατηρούν και συντηρούν τα ζωντανά αυτά μνημεία και έτσι η προσπάθεια συνεχίζεται.
Άμεσα ανταποκρίθηκε ο Δρ. Στ. Μπασουράκος ο οποίος κατέβηκε στην Κρήτη και μαζί αρχίσαμε τις περιοδείες στο Λασίθι (Ιεράπετρα, Σητεία, Μεραμπέλο) προκειμένου να επισκεφτούμε ιδιοκτήτες Κρητικών Ιχνηλατών τους οποίους είχα ήδη εντοπίσει από χρόνια. Την συνέχεια ασφαλώς θα την γνωρίζετε αλλά και θα την διαβάσετε σε αυτή την Ιστοσελίδα.
Από μέρους του (ΚΟΕ) ένα χρόνο μετά μου τηλεφώνησαν και μου ζήτησαν να παρουσιάσω τα σκυλιά μου προς αναγνώριση στην πρώτη έκθεση που τότε διοργάνωναν στα Χανιά με κριτή κάποιον ξένο της FCI. Φυσικά αρνήθηκα εφόσον μελέτη για τον Κρητικό Ιχνηλάτη δέν είχε γίνει και επιπλέον ο ξένος κριτής δέν ήταν δυνατόν χωρίς να έχει δεί ούτε σε φωτογραφία αυτή την νέα φυλή, να κρίνει αν ανήκει κάποιο σκυλί σε αυτή ή όχι. Αυτή η προτροπή για να παρευρεθώ έγινε 2 φορές από τον ΚΟΕ. Προσπάθησα να τους δώσω να καταλάβουν ότι ήταν αδύνατον και απαράδεκτο να κάνω κάτι τέτοιο αλλά εκείνοι μου έλεγαν ώς επιχείρημα ότι οι εν λόγω ξένοι κριτές είχαν γνώση των συγγενών φυλών άρα γνώριζαν και την δική μας. Και πάλι αρνήθηκα και έκτοτε δέν επικονώνησαν πιά μαζί μου.
Συνχρόνως και εφόσον διαπιστώσαμε ώς σύλλογος ότι η σοβαρότητα της κατάστασης μας οδηγούσε μοιραία στην επιλογή του Δρ. Μπασουράκου, αποστείλαμε επιστολή- πρόκληση προς τον Δρ. Μπασουράκο στην οποία τον καλούσαμε να μελετήσει και να περιγράψει τον Κρητικό Ιχνηλάτη με βάση τα υπάρχοντα ζώα. Αφού έγιναν όλα αυτά, ο ΠΑ.ΣΥ.Π.Δ.Ι.Π αποφάσισε προκειμένου να ευαισθητοποιήσει το κοινό αλλά και τους φίλους του συλλόγου να οργανώσει μια Παρουσίαση ατόμων της Ιθαγενούς πανίδας για πρώτη φορά στην Κρήτη. Η οποία πραγματοποιήθηκε στο Πάρκο του Ηρακλείου (ΟΑΣΗ) και στην οποία πήραν μέρος Κρητικά Άλογα και Κρητικοί Ιχνηλάτες.

Στιγμιότυπα από την πρώτη παρουσίαση ατόμων της Ιθαγενούς πανίδας της Κρήτης που έγινε στο Ηράκλειο. Στην πρώτη φωτογραφία διακρίνονται, από δεξιά πρώτη η κα Μελανίτου, ο κ. Σοφοκλής Κοσκινάς, καθιστός στο τραπέζι, εκδότες του περιοδικού Κυνήγι στην Κρήτη που εκδίδονταν τότε στο Ηράκλειο, όρθιος ο Γραμματέας του ΠΑΣΥΠΔΙΠ Γενειατάκης Ευάγγελος με τον Δρ.Στ. Μπασουράκο να συζητούν για τον παρουσιαζόμενο σκύλο, ο δάσκαλος και γραμματέας της έκθεσης κ. Φραγκούλης Εμμ. που μελετά τον εθνικό τύπο δίπλα στον κ. Κοσκινά. Στην Αριστερή φωτογραφία φαίνονται μια Κρητική φοράδα και το πουλάρι της που παρουσιάστηκαν μαζί με άλλα Γιοργαλίδικα άλογα και μαζί με Κρητικούς Ιχνηλάτες για την ευαισθητοποίηση των Κρητών και αυτό έγινε για πρώτη φορά στην Κρήτη
Πρός το τέλος της χρονιάς αυτής δημιουργήθηκε ένας νέος σύλλογος, ο οποίος όμως είχε ώς καταστατικό, αποκλειστικά σκοπό, την διάσωση του Κρητικού Ιχνηλάτη την καλλιέργεια και βελτίωση της φυλής και την διατήρηση και διάδοση της. Δηλαδή αποκλειστικά για τον σκύλο. Αυτός ο σύλλογος ήταν από την αρχή μέλος του ΚΟΕ και αφού ενημερώθηκε για την μελέτη Μπασουράκου και εφόσον τη μελέτησε, συμφώνησε για την αρχική μελέτη και μάλιστα ενημέρωσε σχετικά τον ΚΟΕ για την απόφαση του αυτή, η οποία έμελε να γίνει και η αρχή της απόρριψης του από τον ΚΟΕ.
Δεδομένων όμως των δυσκολιών που προέκειπταν σιγά-σιγά για τον συντονισμό των δυό φιλών ζώων, Κρητικού Ιχνηλάτη και Κρητικού Αλόγου, δημιουργήθηκε στη συνέχεια και άλλος χωριστός σύλλογος για το Κρητικό άλογο. Ετσι τώρα υπάρχουν δύο χωριστοί σύλλογοι με συγκεκριμένο αντικείμενο ο καθένας. Αυτό οδήγησε στην πορεία τον αρχικό σύλλογο ΠΑΣΥΠΔΙΠ σε ατονία και διάλυση.
Αριστερά ο Πρόεδρος του Ο.Φ.Κ.Ι. κ. Νίκος Βαβουράκης, φανατικός κυνηγός, κυνόφιλος και λάτρης του Κρητικού Ιχνηλάτη. Από το 1987 πρωτοστάτησε στην ιδέα της δημιουργίας του ΠΑ.ΣΥ.Π.Δ.Ι.Π στήριξε και στηρίζει με δημοσιεύματα του την προσπάθεια για την διάσωση του Κρητικού ιχνηλάτη και διατηρεί πάντοτε 2-3 σκύλους, αν και είναι αναγκασμένος να τους έχει μαζί του στο διαμέρισμα. Ως πρόεδρος του Ο.Φ.Κ.Ι συνεχίζει την προσπάθεια για την διάδοση και αναγνώριση της Κρητικής φυλής. Αγωνίζεται συνεχώς για την στήριξη του συλλόγου και βρίσκεται σε συνεχή εκγρήγορση για να στηρίξει τον Κρητικό Ιχνηλάτη αλλά και τις προσπάθειες που έχουν καταβληθεί όποτε αυτό κρίνεται αναγκαίο και ειδικά μετά την επίθεση που έχουμε δεχτεί από την "επίσημη" κυνοφιλία των Αθηνών.

Από την πρώτη έκθεση Κρητικών Ιχνηλατών στο Ηράκλειο ο Σπύρος Κουτσελάκης με τις σκύλες του, τις παρουσιάζει για την εγγραφή τους στο ΕΒΑ, έτσι και αυτός συμβάλει με την συμμετοχή του, όπως δεκάδες άλλοι συνάδελφοι. Με την συμβολή όλων αυτών σήμερα ο Κρητικός Ιχνηλάτης είναι γνωστός όχι μόνο σε όλη την Ελλάδα αλλά και εκτός αυτής. Η πορεία του θα είναι επιτυχής εφόσον εμείς θα συνεχίζουμε να ενδιαφερόμαστε.
Σήμερα λοιπόν, όσον αφορά τον Κρητικό Ιχνηλάτη ο σύλλογος που αντιπροσωπεύει την φυλή είναι ο Ομιλος Φίλων Κρητικού Ιχνηλάτη (Ο.Φ.Κ.Ι) ο οποίος έχει έδρα το Ηράκλειο και εκπροσωπείτε από τον Πρόεδρο κ. Βαβουράκη Νικόλαο, αντιπρόεδρο τον κ. Ανετάκη Νίκο, Γραμματέα τον κ. Γενειατάκη Ευάγγελο, ταμία τον κ. Βασιλάκη Ιωάννη και μέλος τον κ. Κοντογιαννάκη Εμμ.Τα μέλη του είναι ιδιοκτήτες Κρητικών Ιχνηλατών από όλη τη Κρήτη αλλά και εκτός. Έχει 150 μέλη οι οποίοι είναι ιδοκτήτες 200 και πλέον Κρητικών Ιχνηλατών.
Στην διάρκεια της δραστηριοποίησης του ΠΑΣΥΠΔΙΠ οργανώθηκαν 7 παγκρήτιες εκθέσεις Κρητικών Ιχνηλατών με κριτή πάντοτε τον μελετητή της φυλής Δρ.Στ. Μπασουράκο. Αυτές οι εκθέσεις διοργανώθηκαν μιά φορά στην περιοχή της Ιεράπετρας και οι υπόλοιπες στο Ηράκλειο. Η επιτυχία ήταν πρωτοφανής αν σκεφτούμε ότι πρόκειται για μια τοπική φυλή και μάλιστα σχεδόν άγνωστη μέχρι πρίν λίγα χρόνια. Ασφαλώς πρέπει να αναφέρουμε ότι στις 4 τελευταίες εκθέσεις έπαιρναν μέρος και τα μέλη του μετέπειτα συσταθέντως Ο.Φ.Κ.Ι οι οποίοι έδωσαν πραγματικά μεγαλύτερη ώθηση στην καλλιέργεια και αναγνώριση της φυλής. Αναγνωρίζοντας έτσι και το έργο του Δρ.Μπασουράκου που όμως στοίχισε στον σύλλογο την απόριψη του από τον ΚΟΕ ο οποίος όχι μόνο δέν δέχτηκε την μελέτη Μπασουράκου (αν και αρχικά είχε εγγράψει στα μητρώα του σκυλιά με το όνομα Κρητικός Ιχνηλάτης και είχε κρίνει ώς τέτοια, σκυλιά τα οποία είχαν παρουσιάσει στην Αθήνα σε έκθεση του ΟΚΑ μέλη του ΟΦΚΙ) αλλά στην πορεία κατά την προσφιλή του τακτική φρόντισε και φροντίζει να βάζει τρικλοποδιές στην όποια προσπάθεια για την διάδοση και καλλιέργεια του Κρητικού Ιχνηλάτη.
Η τελευταία απαράδεκτη ενέργεια του ΚΟΕ ήταν αυτή της σύνταξης νέας "μελέτης" για τον Κρητικό σκύλο, μετονομάζοντας τον σε Κρητικό Λαγωνικό και τροποποιώντας κατά το δοκούν τις διαστάσεις, χρωματισμούς αλλά και τον εργασιακό του τύπο. Δυστυχώς και παρά της εκκλήσεις αρχικά, παρατηρήσεις στην πορεία αλλά και επιθέσεις στο τέλος, οι "υπεύθυνοι" του ΚΟΕ μάλλον δέν τους ενδιαφέρει ο Κρητικός Ιχνηλάτης αλλά η διατήρηση της εξουσίας. Δυστυχώς όπως πληροφορούμεθα από τον τύπο τα ίδια συμβαίνουν και στους άλλους συλλόγους και ιδιαίτερα με τους συλλόγους των ελληνικών φυλών.
(για περισσότερες πληροφορίες επισκευθείτε την παρακάτω ιστεσελίδα άρθρο για τον Κρητικό Λαγωνικό:

απάντηση στο παραπάνω άρθρο: 
Ο Ο.Φ.Κ.Ι σεβόμενος την προσπάθεια

για τον Κρητικό Ιχνηλάτη αλλά και την επιστημονική γνώση προχώρησε σε αποστολή της μελέτης του Κρητικού Ιχνηλάτη, αφού την μετέφρασε στα Γαλλικά, προς την Διεθνή Κυνολογική Ομοσπονδία (ΔΚΟ) (FCI) για ενημέρωση της, την οποία η ΔΚΟ μελέτησε, αξιολόγησε και θεώρησε πολύ ενδιαφέρουσα και εμπεριστατωμένη αλλά σεβόμενος και αυτός με την σειρά του τον αδελφό σύλλογο ΚΟΕ ζήτησε αυτή η μελέτη να κατατεθεί από τον ΚΟΕ για την κάνει δεκτή. Ασφαλώς αυτό ήταν αδύνατον εφόσον ο ΚΟΕ ερνείτε πεισματικά να δεχτεί την μελέτη Μπασουράκου και πορεύετε αυτόνομα ελπίζοντας ότι έτσι θα μας εξαναγκάσει να παρετηθούμε της προσπάθειας μας και να επωφεληθεί από την νέα φυλή.

 

Στη πρώτη φωτογραφία είναι ο αρχαιολόγος και διευθυντής της Αγγλικής Αρχαιολογικής Ανασκαφής Παλαικάστρου Σητείας κ. Αλέξανδρος Μακλίβρεϊ, η οποία διενεργεί ανασκαφές στην περιοχή από το 1902 μέχρι και σήμερα. Ανάμεσα στα εκατοντάδες των ευρημάτων είναι και αυτά τών σκελετών 49 σκύλων που χρονολογούνται από το 1800 π.Χ. Στη δεξιά φωτογραφία είναι η αρχαιοζωολόγος κ. Χίλα Γουόλ ή οποία κατέγραψε και μελέτησε όλα τα οστά από την ανασκαφή. Στην μελέτη της αναφέρει την ομοιότητα, ώς προς το σκελετό, των ευρημάτων με τα σημερινά σκυλιά.
Στην συνέχεια και πάντα με στόχο την επιστημονική καθοδήγηση ο Ο.Φ.Κ.Ι ήρθε σε συνενόηση με το Πανεπιστήμιο Κρήτης και συγκεκριμένα με τον διευθυντή του Μουσείου φυσικής Ιστορίας της Κρήτης κ. Μωυσή Μυλωνά, προκειμένου να ζητήσει την επιστημονική καθοδήγηση τους και την συνδρομή τους ώστε να διατυπωθεί ο Γενετικός Χάρτης του Κρητικού Ιχνηλάτη. Αυτό είναι εφικτό εφόσον υπάρχουν στην Κρήτη άξιοι επιστήμονες που ασχολούνται με αυτά τα θέματα. Υπεύθυνος του τμήματος γενετικής είναι ο κ. Λυμπεράκης ο οποίος έχει δείξει μεγάλο ενδιαφέρον για το θέμα και ήδη εργάζεται πάνω σε αυτό. Με την δική του καθοδήγηση πήραμε δείγματα αίματος από αρκετούς Κρητικούς Ιχνηλάτες (49) από όλη σχεδόν την Κρήτη (Ιεράπετρα, Σητεία, Αγ.Νικόλαο, Ηράκλειο και Χανιά). Στην συνέχεια ο Διευθυντής της Αγγλικής Αρχαιολογικής ανασκαφής παλαικάστρου Σητείας, κ. Αλέξανδρος Μακ Λίβρεϊ έδωσε για μελέτη υλικό από τα οστά των Κρητικών Ιχνηλατών που βρέθηκαν στην ανασκαφή, προκειμένου και αυτά να ταυτοποιηθούν γενετικά και έτσι να μπορεί να γίνει η σύγκριση με το γονιδίομα των σημερινών Κρητικών Ιχνηλατών. Τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής θα ανακοινωθούν από το πανεπιστήμιο Κρήτης μόλις ολοκληρωθεί η μελέτη.
Αντιλαμβανόμαστε όλοι την σημασία αυτής της έρευνας η οποία θα βάλει την βάση για την παραπέρα καλλιέργεια του Κρητικού Ιχνηλάτη και θα πείσει, κάθε καλοπροαίρετο, να μήν αμφιβάλει για την καταγωγή αλλά και μορφή του σημερινού Κ.Ι. Βέβαια σε αυτή την μελέτη υπάρχει και η πιθανότητα να αποδειχθεί ότι ο σημερινός Κρητικός Ιχνηλάτης δέν μοιάζει και τόσο στον αρχαίο αλλά είναι διαφορετικός και ίσως μοιάζει περισσότερο με κάποιες άλλες φυλές. Και αυτό θα είναι θετικό διότι έτσι θα βοηθήσει την καλλιέργεια προς την σωστή κατεύθυνση αλλά και θα επιτρέψει να γνωρίσουμε ποιά από τα σκυλιά είναι γονιδιακά πλησιέστερα στα παλαιότερα.
Ο κ. Γεώργιος Περβολαράκης διευθυντής των καταστημάτων αθλητικών ειδών και ειδών κυνηγίου (ΠΕΡΒΟΛΑΡΑΚΗΣ), λάτρης της φυλής και μεγάλος συμπαραστάτης στην προσπάθεια μας, την οποία αγκάλιασε από την αρχή, χωρίς καθόλου να δώσει το περιθώριο να αμφιβάλουμε για το πραγματικό του πάθος και αγάπη στην Κρητική φυλή σκύλου. Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι ευθέως και χωρίς περιστροφές από την πρώτη στιγμή μας ζήτησε όποτε χρειαζόμαστε βοήθεια να απευθυνόμαστε σε αυτόν χωρίς δεύτερη σκέψη. Και όχι μόνο, μέσω των γνωριμιών του πάντοτε συμβουλεύει και καθοθηγεί τους κυνόφιλους για την διατήρηση του Κ.Ι. Μαζί με τους συνεργάτες του γραφείου του στηρίζει πάντοτε οικονομικά την διεξαγωγή των εκθέσεων και μας βοηθά στο στήσιμο του στίβου και της οργάνωσης της έκθεσης. Για μας που είμαστε ένας μικρός σύλλογος αυτή του η στάση είναι πραγματικά μιά όαση μέσα στην έρημο του Ελληνικού κράτους και της επίσημης κυνοφιλίας που όχι μόνο μας αγνοούν αλλά όποτε μπορούν βάζουν και τα εμπόδια τους δημιουργώντας προβλήματα και σύγχηση μεταξύ των κυνοφίλων ώς προς τις προθέσεις μας αλλά και ως προς την προσπάθεια μας.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σας μεταφέρω έστω και φωτογραφικά τις εκθέσεις για τον Κρητικό Ιχνηλάτη που έγιναν στην Κρήτη από τον ΠΑΣΥΠΔΙΠ σε συνεργασία με τον ΕΚΟ και με τον Ο.Φ.Κ.Ι. Αξίζει να σημειώσουμε ότι στην προσπάθεια μας αυτή την μεγαλύτερη συμπαράσταση που είχαμε για την διοργάνωση των εκθέσεων την είχαμε από τον επιχειρηματία κυνηγετικών και αθλητικών ειδών κ. Γ. Περβολαράκη ο οποίος όχι μόνο χρηματοδοτούσε την προσπάθεια μας αυτή αλλά μας έστελνε και βοήθεια από το γραφείο του για το στήσιμο του στίβου. Ακόμα οφείλω να ευχαριστήσω τον καθηγητή των ΤΕΙ Κρήτης κ. Μιχάλη Κριτσωτάκη για την συμπαράσταση του, όπως επίσης και τον κ. Μανώλη Γραμματικάκη υπάλληλο στο δήμο Αλικαρνασσού για την προσφορά και μεταφορά των καθισμάτων και τραπεζιών για τις ανάγκες των εκδηλώσεων. Ακόμα οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον επιχειρηματία των Αθηνών κ. Μπλίτσια διευθυντή της εταιρίας τροφών για μικρά ζώα LEADINGPAWS για την αμέριστη συμπαράσταση που μας έχει προσφέρει αλλά και την εκφρασμένη θέληση του να συνεχίζει να μας στηρίζει.

Οι εκθέσεις που διοργανώθηκαν ήταν 7, η πρώτη ήταν η Παρουσίαση ατόμων της Ιθαγενούς πανίδας η οποία έγινε στο πάρκο ΟΑΣΗ του Ηρακλείου. Ασφαλώς θα συνεχίσουμε την διοργάνωση τέτοιων εκθέσεων προκειμένου να διατηρήσουμε αμείωτο το ενδιαφέρον για τον Κρητικό Ιχνηλάτη αλλά και να ξεχωρίσουν τα καλύτερα μορφολογικά ζώα, ώστε να έχουμε τα καλύτερα ζευγαρώματα. Ελπίζουμε στο μέλλον να καταφέρουμε να διοργανώσουμε και αγώνες εργασίας ώστε να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο η προσπάθεια μας αλλά και η επιλογή των Κ.Ι. διότι ο σκύλος μας είναι ένας κυνηγός και ώς εκ τούτου θα πρέπει και μορφολογικά να είναι άριστος αλλά και κυνηγετικά ακόμα καλύτερος.

Ένας άλλος πραγματικός φίλος του Κρητικού Ιχνηλάτη είναι ο κινηματογραφιστής κ. Γιάννης Χριστογιάννης. Ακούραστος και αεικίνητος για σχεδόν ένα μήνα σηκώνωντας την κάμερα με όλα τα παρελκόμενα βάρους περισσότερο των 15 κιλών ακολουθούσε τις κυνηγοπαρέες στα βουνά της Δίκτης για να καταγράψει την κυνηγετική συμπεριφορά του Κρητικού Ιχνηλάτη. Ακόμα, για την ιστορική αλήθεια και την καταγραφή της, παρουσίασε τις ανασκαφές Παλαικάστρου Σητείας και τα ευρήματα που αφορούσαν το σκύλο αλλά και τις μαρτυρίες τών επιστημόνων προκειμένου να τεκμιριώσει και να παρουσιάσει με τον καλύτερο τελικά τρόπο την δουλειά του για τον Κρητικό Ιχνηλάτη. Έτσι δημιούργησε μια κινηματοφραφική ταινία μέσω της οποίας έγινε γνωστή η Κρητική φυλή σκύλου σε όλη την Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό. Μεταφρασμένη αυτή η ταινία πήρε μέρος σε έκθεση στη Γαλλία όπου και βραβευτηκε για την αρτιότητα της και το περιεχόμενο της. Ακόμα σε μιά γιορτή για τα 100 χρόνια της Αρχαιολογικής ανασκαφής Παλαικάστρου Σητείας που διοργάνωσε η Αγγλική Αρχαιολογική σχολή με μεγάλη επιτυχία παρουσίασε μαζί με τον Διευθυντή της, την ταινία αλλά και έγινε και ανάλυση των ευρυμάτων και της σημασίας τους από τον κ. Αλ.Μακλίβει και γιαυτό το σκοπό χρειάστηκε να ταξιδέψει από την Αθήνα στην Κρήτη. Η προσέλευση του κόσμου ήταν εντυπωσιακή και μάλιστα ήταν η πρώτη φορά που κάποιο θέμα κυνηγετικό παρουσιαζόταν σε κάποια επίσημη γιορτή και μάλιστα μέσα σε σχολείο. Δυστυχώς οι επισήμως από την Αγγλική σχολή καλεσμένοι Κυνηγετική Ομοσπονία Κρήτης και Δωδεκανήσου, Κυνηγετικοί σύλλογοι, Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδος και Κυνολογικός όμιλος Ελλάδος (ΚΟΕ) δέν καταδέχτηκαν ούτε να στείλουν κάποιο τηλεγράφημα για να δικαιολογηθούν. Κατά τον ίδιο τρόπο η ταινία αυτή παρουσιάστηκε σε κεντρικό κινηματογράφο της Αθήνας και προκάλεσε τα θετικά σχόλια όλων των παρευρισκομένων. Αλλά δυστυχώς και εδώ η επίσημη κυνοφιλία αλλά και η κυνηγετική οικογένεια έλαμψαν δια της απουσία τους. Δέν συνέβει όμως το ίδιο και με τους κυνηγούς οι οποίοι αγκάλιασαν την νέα ταινία και έτσι η φήμη του Κρητικού Ιχνηλάτη μεταδόθηκε σε όλη την Ελλάδα αλλά και η άξια προσπάθεια του κ. Χριστογιάννη στέφθηκε με επιτυχία